Bu sabah güne maalesef yine acı bir haberle başladık. Henüz 22 yaşında bir kardeşimiz kendini asarak hayatına son verdi. Son bir kaç aydır neredeyse 3 günde bir intihar olayı ile karşılaşıyoruz.
Kutsal olan her şey hayatın başlaması ile başlar. Din, ahlak, namus, erdem.. Hayat yoksa hiç birinin anlamı yoktur. Önce hayat sonra diğerleri gelir. Maalesef bu şehir her gün kutsallığını kaybediyor. Sanki bir korku filmindeyiz ve toplum sebebi bilinmeyen bir hastalık nedeniyle kendini öldürmeyi seçiyor.
Her intihar nedeninin altında başka bir hikaye saklı. Madde bağımlılığı, ekonomik nedenler, ailevi sorunlar, psikolojik rahatsızlıklar.. Biz genelde sonuca değil sürece endekslenip körelmiş vicdanlarımızı rahatlatmayı seçiyoruz. "Şu derdi varmış ondan kendini öldürmüş" demeyi seçip nedenlere sarılıyoruz.
Bu insanlar bu toplumun artığı değil! Bizzat bu toplumun kendisini oluşturuyorlar. Dağa çıkıp devlete, askere, polise kurşun sıkan teröristler var. Devlet bu teröristleri bile kazanmaya çalışıyor. Bırak tüfeği gel yazık hayatına diyor. Peki biz her gün gözümüzün önünden geçip giden intihar meyli bulunan insanları kazanmaya çalışıyor muyuz?
Bu şehre aylarca roketlerle ölüm yağdı.. O günden bu güne intihar edenlerin sayısı roketle kaybettiğimiz insanlarımızın sayısının üstüne çıkmıştır. Roketlere karşı verilen tepki ve alınan önlem kadar intiharlara karşıda önlem alınmalı.
Defalarca yazdım. Tekrar intiharların önlenmesi ile ilgili uzun uzun yazmanın anlamı yok. Kamuoyu tepkisini aşağı çekmek için geniş salonlarda, büyük masaların etrafında toplanıp karar üzerine karar alan, rapor üzerine rapor hazırlayan şehrimizin büyük insanları, insana temas edilmeden alınan her kararın beyhude bir çalışma olduğunu kabullenmek zorunda.
Bu işi sadece yetkililere bırakmak ayrı bir vicdansızlık olur. Toplum olarak biz neler yapıyoruz? Duyarsız ve ilgisiz bir halde sadece kendi evimizin sınırları içerisine pür dikkat kesilip, kapı dışarı olaylara "Bana ne!" dediğimiz sürece o dışarıdaki yangının evimizin içine çok geçmeden sıçrayacağı gerçeğini bir türlü kabullenmiyoruz. Ayrı bir yazı konusu olsun..
Adettendir.. Her yazımı kalın sağlıcakla diye bitiririm. Bu kez değişelim.
Hayatta kalın!
