Camiyi yaptırması, kendisine rüyasında söylenmiştir. Günümüzde şehrin en işlek bölgelerinden biri olan Savcılı Mahallesi sınırlarına inşa edilen cami, yapıldığı tarihlere bakıldığında ise şehir merkezinden oldukça uzak ve ıssız bir alandadır.  Caminin komşu camilerinden biri olan Kozanlı Camisi’nin Eski İmamı Hasan Bilecen, Mega Haber’e verdiği röportajda Ayşe Bacı Camisi’nin yapım hikâyesini şöyle anlattı: “Antep’in en eski yerleşim yerleri Tabakhane, Yazıcık gibi yerler. O zamanlarda o tarafta oturan ve kızının ismi Ayşe olan bir aile var. Kız hasta oluyor ve rüyasında kendisine bu tarafta bir cami yaptırması gerektiği söyleniyor.  Kızın babası varlıklı. Kız uyandığında babasına rüyasını anlatıyor. Adam da kızını hoşnut etmek için bütün imkânlarını seferber ediyor. O zamanlarda da buralar bostan arası. Geliyorlar buraya Ayşe Bacı Camisini yaptırıyorlar ve adamın kızının ismini oraya verdiği rivayet ediliyor. İşte o dönemlerden sonra bu caminin yapılması, o caminin yapılmasıyla yerleşim yerleri artıyor.” Halkbilimci Araştırmacı-Yazar Rahmetli Cemil Cahit Güzelbey, caminin yapımıyla ilgili rivayeti  detaylarıyla kaleme dökmüştür. Güzelbey’in yazısında 18. yüzyılın ilk yarısında yapıldığını ifade ettiği camiyi, Boyacı Mahallesi’nde epeyce zengin ve hayırsever bir kimse olan Mehmet oğlu Hacı Ali Ağa yaptırmış.  İşte Güzelbey’in anlatımıyla Ayşe Bacı Camisi’nin yapım hikâyesi: “Hacı Ali Ağa, 3 oğlu ve Ayşe adında Tanrı’nın övüp yarattığı güzel, sevimli bir kızı bulunmaktaymış. Birbirlerine karşılıklı şefkat ve saygı duygularıyla bağlı bulunan aile mutlu bir ömür geçirirken, bir gün boy pos atıp, gelinlik çağına basan Ayşe hastalanıp yatağa düşer. Günden güne sararıp solmaya başlar. Artık anne ve babasının gözbebeği, kardeşlerinin uçan kuşlardan sakındığı Ayşe derin bir sessizlik içine dalmıştır.  Hastalık bir gönül yarasının dışa vurmuş sonucu mudur; yoksa o çağ doktorlarının anlayamadıkları korkunç bir dert midir? Bunu kimse kestiremez. Günler ilerledikçe Ayşe’nin hayatı ile bağları teker teker kopmaya başlar. Ölüm her gün biraz daha yaklaşır. Yalnız ailesini değil mahalleyi sürekli tasa kaplar.” Güzelbey, Ayşe’nin hasta yatağında ölümle pençeleştiği günlerin birinde gördüğü rüyada; ak sakallı, nur yüzlü ve eli dayaklı bir ihtiyarın baş ucuna dikilerek: “Benimle birlikte gel.” dediğini, Ayşe’nin yatağından kalkıp, yaşlı adamı izlediğini anlatır ve şöyle devam eder: “Boyacı Mahallesi’nden Kozanlı’ya kadar adam önde, kız arkada yürürler. Bugünkü caminin bulunduğu yere gelirler. O vakit bu yerler tamamen boşmuş. Yaşlı adam bugünkü mihrabın biraz güneyindeki bir noktayı göstererek: -Kızım senin durağın artık şurasıdır, der. Ölümü aklına bile getirmeyen Ayşe ile aralarında şu konuşuk geçer: -Bu kimsesiz yerde ne yapayım? -Zaman gelecek bu yerler evlerle dolacaktır, şuraya bir cami ve medrese yaptıracaksın. -Benim param mı var, ne ile yaptıracağım? -Sandığında cehizin, boynunda altınların, kollarında bileziklerin var. Baban da yardım eder, yaptırırsınız. Yaşlı adam eline bir taş alarak toprak üzerinde cami ve medrese ile kızın ebedi dinlenme yerlerini çizip gösterir. Ayşe de kendine göre bazı işaretler koyar.  Geldikleri gibi geri dönerler. Ayşe, yarı uyku yarı dalgınlık hâlinden kendine geldiği vakit, minarelerden yayılan ezan seslerini duyar. Rüyasını hatırlar. Yataktan doğrulur, annesini yanına çağırır. Düşte gördüklerini anlatır. Rüyanın hikâyesi, ölüm günlerinin yaklaştığını, esasen her gün biraz daha sezen zavallı anneyi hıçkırıklara boğar ama kendini zor tutar. Biraz sonra durumu, baba ve kardeşleri de öğrenir. Ayşe bu yere gitmek ister. Hacı Ali hasta yavrusunun bu arzusunu kırmak istemez. Onu, arabaya bindirerek tarif ettiği yere götürür. Hastalığın pençesinde kıvranan Ayşecik pek şen ve sevinçli bir kimse hâlini gösterir. Bu durumdan tasalı baba pek memnun kalır. Ayşe, evde sözle anlattığı yeri ve işaretleri bu defa yerinde gösterir. Hacı Ali hayretten hayrete düşer. Bu olayda ilahî bir sır bulunduğunu sezer. Ancak, incelenen yer ebedî dinlenme yeri olarak işaretlenen noktaya gelince pek üzülür. Bu hâlini açığa vurmamaya çalışarak hasta çocuğunu alıp, evine döner ve ona der ki: -Kızım, inşallah rahatlaşır, sandık ve ziynet eşyalarını kendin kullanırsın, ama mademki rüya âleminde senden bir cami yaptırman istendi, ben hemen inşaata girişirim. Yeter ki gönlünü hoş tut.  Hacı Ali ertesi günü işe koyulur. Belirtilen yerde yapım başlar ama ne yazık ki, hastalığı hızla ilerleyen kız cami ve medrese meydana çıkmadan ölür. Vasiyeti üzerine cehizi, altın ve avadanlığı satılarak bu hayırlı işe harcanır. Kendi de sağlığında gösterdiği yere gömülür. Mezarı her cuma günleri ziyaret edilen bir yatır hâline gelir. Fakat en çok ziyaretçileri muratlarına ermeyen mahzun kızlar teşkil eder. Ortaya çıkan esere de kendi adı verilerek Ayşe Bacı Camii denir.” Haber: Başak AKAY  

HABERİ SİTEDEN OKU...